ஐக்கிய நாடுகள் பாதுகாப்பு கவுன்சிலின் சிறப்பு அவசரகால கூட்டத்தை கூட்டி, உயிரியல் ஆயுதங்களை மேம்படுத்த யுக்ரேன் திட்டமிட்டுள்ளது பற்றி விவாதிக்க வேண்டும் என்று வெள்ளிக்கிழமை ரஷ்யா அழைப்பு விடுத்தது.

 

ஆனால், யுக்ரேனும் , அமெரிக்காவும் இதை மறுத்துள்ளன. இது யுக்ரேன் நகரங்களில் ரசாயன ஆயுதங்களை பயன்படுத்தும் திட்டத்திற்கு, ரஷ்யா கூறும் பொய் புகார் என்று அந்நாடுகள் கூறியுள்ளன.

 

யுக்ரேனில் சட்டபூர்வ ஆய்வுக்கூடங்கள் உள்ளன. கோவிட் போன்ற தொற்றுநோய்களில் இருந்து மக்களைப் பாதுகாக்க ஆராய்ச்சியாளர்கள் பணிபுரிந்து வருவதாக அந்நாட்டு அரசு கூறுகிறது.

 

யுக்ரேன் தற்போது போரை எதிர்கொண்டு வருகிறது. அதனால், அந்நாட்டு ஆய்வுக் கூடங்களில் ஏதேனும் அபாயகரமான நோயை ஏற்படுத்தக்கூடிய வைரஸ்கள் இருந்தால் அவற்றை உடனடியாக அழிக்குமாறு உலக சுகாதார அமைப்பு கேட்டுக்கொண்டுள்ளது.

 

அப்படியெனில், ரசாயன ஆயுதங்கள் என்றால் உண்மையில் என்ன? அது பயோ-ஆயுதங்களிடமிருந்து எவ்வாறு வேறுபடுகிறது?

 

ரசாயன ஆயுதங்களில் பல்வேறுவ வகைகள் உள்ளன. போஸ்ஜென் (phosgene) போன்ற மூச்சடைக்கக்கூடிய ரசாயனங்கள், நுரையீரலையும், சுவாசப் பகுதியையும் தாக்கும். இதனால் பாதிக்கப்படக்கூடியவர், நுரையீரல் சுரப்பிக்குள் மூழ்கிக்போக செய்கிறது. பிறகு, மஸ்டர்ட் வாயு (mustard gas) நெருப்புப்புண்ணை உண்டாக்கும் கருவிகள் உள்ளன. இது தோல்பகுதியை எரித்து, மக்களைப் பார்வையற்றவர்களாக ஆக்கிவிட்டோம்.

 

அதன் பிறகு, மனிதர்களின் உயிரைப் பறிக்கும் வகைகளும் உள்ளன - நரம்பியலை பாதிக்கும் வகைகள் - இது உடலின் தசைக்களுக்கு செல்லும் மூளையின் தகவல்களை பாதிக்கும். உதாரணமாக, ஒருவரை கொல்ல 0.5 மி.கி வி.எக்ஸ் நரம்பியல் கருவி போதுமானது.

ரசாயன ஆயுதங்கள் என்று அழைக்கப்படும் இத்தகைய ஆயுதங்கள், போர்முனையில் பீரங்கிப்படை குண்டுகள், ஏவுகணைகளில் பயன்படுத்தப்படலாம் . ஆனால், இவையனைத்தும் 1997 ஆம் ஆண்டு ரசாயன ஆயுதங்கள் கூட்டத்தில் கடுமையாக தடைசெய்யப்பட்டது. இது ரஷ்யா உட்பட பெரும்பாலான நாடுகள் கையெழுத்திட்டது. ரசாயன ஆயுதங்களுக்கான சர்வதேச கண்காணிப்பு நெதர்லாந்து நாட்டில் உள்ள ஹேக் பகுதியில் உள்ளது. இதை ரசாயன ஆயுதங்கள் தடை செய்யும் அமைப்பு (OPCW - the Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons ) என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த அமைப்பு சட்டத்துக்கு புரம்பாக பயன்படுத்தப்படும் ரசாயன ஆயுதங்களை கண்காணித்து, அதன் பெருக்கத்தை தடுக்க முயற்சி செய்கிறது.

 

இவை இதற்கு முன்னர் நடந்த போரில் பயன்படுத்தப்பட்டது. 1980களில் நடந்த முதலாம் உலகப் போரில், இரான் - ஈராக் போரில் பயன்படுத்தப்பட்டது. சமீபத்தில், பாதுகாப்புப் படையினருக்கு எதிராக சிரிய அரசால் பயன்படுத்தப்பட்டது. 2017 ஆம் ஆண்டில், தனது ரசாயன ஆயுதங்களில் கடைசி இருப்பை அழித்துவிட்டதாக ரஷ்யா கூறியிருந்தது. அன்றிலிருந்து, இரண்டு ரசாயன தாக்குதலை ரஷ்யா நடத்தியுள்ளது என்று குற்றச்சாட்டப்பட்டது.

 

மீறப்படும் விதிகள்

2018ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் சால்ஸ்புரி தாக்குதல் முதலில் நடந்தது. முன்னாள் உளவு அதிகாரி செர்கே ஸ்கிரீபாலுக்கும், அவரது மகளுக்கும் நோவிசோக் என்ற நரம்பியல் நச்சு ரசாயனம் கொடுக்கப்பட்டது. ஆனால், அவர்களுக்கு விஷம் வைத்ததாக கூறப்படும் தகவலை ரஷ்யா மறுத்தது. மேலும், என்ன செய்திருக்கலாம் என்று 20 வகை கேள்விகளுக்கு பதில் தரும் விளக்கத்தை ரஷ்யா வெளியிட்டது.

 

ஆனால், இந்த விவகாரத்தை விசாரித்த புலனாய்வாளர்கள், இது ரஷ்யாவின் ஜிஆர்யு என்ற ராணுவ உளவுப்பிரிவைச் சேர்ந்த இரண்டு அதிகாரிகளின் வேலை என்று தீர்மானித்தது. இதன் விளைவாக, ரஷ்யாவின் 128 உளவு அதிகாரிகளும் தூதர்களும் பல்வேறு நாடுகளில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர். அதன் பிறகு, 2020ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட், பிரபல ரஷ்யா எதிர்கட்சி ஆர்வலர் அலெக்சே நவால்னிக்கும் இதேபோன்ற நோவிசோக் மருந்து அளிக்கப்பட்டபோதும் அவர் சில வார மருத்துவ சிகிச்சைக்குப் பிறகு மயிறிழையில் உயிர் தப்பினார்.

 

அப்படியெனில், யுக்ரேன் மீது ரஷ்யா ரசாயன ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்துமா?

 

இந்த போரில் ரஷ்யா விஷவாயுவை பயன்படுத்துமானால், இது பெரும் விதிமீறலாகப் பார்க்கப்படும். இது பெரும்பாலும் மேற்கத்திய நாடுகள் நடவடிக்கை எடுக்கும் நிலைக்கு ஆளாக்கும்.

 

சிரியாவில் படைகளை தோற்கடிக்க தனது அண்டை நாட்டை உதவ, இந்த ஆயுதங்களை ரஷ்யா பயன்படுத்தியதற்காக எந்த ஆதாரமும் இல்லை. ஆனால், பஷர் அல்-அஸ்ஸாத்தின் அரசுக்கு அது மிகப்பெரிய ராணுவ ஆதரவை அளித்தது. அவர் தனது சொந்த நாட்டு மக்கள் மீதே 12க்கும் மேற்பட்ட ரசாயன தாக்குதலை நடத்தியது.

 

உண்மை என்னவென்றால், நீண்ட போர் நடந்தால், ராணுவம் போராட்டப் படையினரின் தாக்கத்தை உடைக்க நினைத்தால், எதிர்பாராவிதமாக, ரசாயன ஆயுதங்களை ஒரு சிறந்த வழியாக இருக்கும். இதைதான் அலேப்போவில் சிரியா நடத்தியது.

 

அதே வேளையில் , ரசாயன ஆயுதங்களிடம் இருந்து உயிரி ஆயுதங்கள் வேறுப்பட்டவை . எபோலோ போன்ற ஆபத்தான நோய் ஏற்படுத்துப்பவை ஆயுதமாக்குதலுக்கு பயன்படுத்தப்படும் வாக்கியம்.

 

சோவியத் ஒன்றியத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தபோது, ரஷ்யா ​​மிகப்பெரிய உயிரி ஆயுதத் திட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தியது.

 

இதில் பிரச்னை என்னவென்றால், தீங்கு விளைவிக்கும் நோய்க்கிருமிகளிடமிருந்து ஒரு நாட்டின் மக்களைப் பாதுகாப்பதற்கான வழிகளில் பணியாற்றுவதற்கும், அவற்றை எவ்வாறு ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தலாம் என்பதில் ரகசியமாகச் செயல்படுவதற்கும் இடையில் பல்வேறு விஷயங்கள் அடங்கி இருக்கிறது. இந்த பகுதியில் யுக்ரேன் மீது புகார் அளித்த ரஷ்யா, அதற்கு எந்த ஆதாரத்தையும் வழங்கவில்லை. ஆனால் அதன் கூற்றுக்கள் பற்றி விவாதிக்க வெள்ளிக்கிழமையன்று அவசர ஐ.நா பாதுகாப்பு கவுன்சில் கூட்டத்திற்கு அழைப்பு விடுத்தது. ரஷ்யா, சோவியத் ஒன்றியத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தபோது, ​​பயோபிரபராட் என்ற ஆயுதத்தால் நடத்தப்படும் ஒரு உண்மையான உயிரி ஆயுதத் திட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தியது. இதில் சுமார் 70,000 பேர் வேலை பார்த்தனர்.

பனிப்போர் முடிவுக்கு வந்த பிறகு, விஞ்ஞானிகள் அதை அகற்ற சென்றனர். தெற்கு ரஷ்யாவில் உள்ள ஒரு தீவில் வாழும் குரங்குகள் மீது சோதித்த பிறகு, சோவியத் பெருமளவில் உற்பத்தி செய்து, ஆந்த்ராக்ஸ், பெரியம்மை மற்றும் பிற நோய்களை ஆயுதமாக்கியதை அவர்கள் கண்டறிந்தனர். அவர்கள் மேற்கத்திய நகரங்களை இலக்காகக் கொண்ட நீண்ட தூர கண்டங்களுக்கு இடையேயான ஏவுகணைகளின் போர்க்கப்பல்களில் கூட ஆந்த்ராக்ஸ் பரப்பிகளை பரப்பினர்.

 

இறுதியாக, மரபுசாரா ஆயுதங்களின் இந்த கடுமையான அழைப்பில், "அழுக்கான வெடிகுண்டு" (Dirty Weapon) உள்ளது - கதிரியக்க கூறுகளால் சூழப்பட்ட ஒரு சாதாரண வெடிபொருள். இது கதிரியக்க பரவல் சாதனம் (ஆர்.டி.டி) என அழைக்கப்படுகிறது - ஒரு . இது சீசியம் 60 அல்லது ஸ்ட்ரோண்டியம் 90 போன்ற கதிரியக்க ஐசோடோப்பை (radioactive isotope) சுமந்து செல்லும் வழக்கமான வெடிபொருளாக இருக்கலாம்.

 

இது ஒரு சாதாரண வெடிகுண்டை விட அதிகமான மக்களைக் கொல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆனால் அது ஒரு பெரிய பகுதியை - ஒரு முழு லண்டன் பெருநகரத்தின் அளவை என்று வைத்துக்கொள்ளலாம். அது முழுவதுமாக மாசுபடுத்தப்படும் வரை, வாரக்கணக்கில் வசிக்க முடியாததாக இருக்கும்.

 

ஒரு அழுக்கான வெடிகுண்டு என்பது ஒரு உளவியல் ஆயுதம் போன்றது. இது மக்களிடையே பீதியை ஏற்படுத்தவும் ஒரு சமூகத்தின் மன உறுதியைக் குறைவாக மதிப்படவும் உட்படுத்த வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. போரில் அதிகம் பயன்படுத்தியதை நாம் பார்த்ததில்லை. இது ஓரளவு ஆபத்தானது மற்றும் கையாள்வது கடினம் என்பதால், பயனரை தனிப்பட்ட ஆபத்தில் ஆழ்த்துகிறது.