உணர்ச்சிகளைத் தூண்டி விட்டு
உதய நிலா சிரிக்கிறது
கணக்கில்லாமல் வந்து வந்து
காமன் கணை பறக்கிறது

பழம் நழுவிப் பாற் குடத்தில்
பக்குவமாய் விழுகிறது
இளைய நிலா இன்ப வெள்ளம்
இதமாகப் பாய்கிறது

கட்டிலிலும் மெத்தையிலும்
கண்ணுறக்கம் மறுக்கிறது
கட்டி வைத்த கற்பு நெறி
கண்ணுக்குளே துடிக்கிறது

சித்தமெல்லாம் கவிதையிலே
சிந்து நடை பயில்கிறது
மொத்தமிந்த உலகம் என்னை
மெய் மறக்கச் செய்கிறது