2009 நன்றி தினத்திற்கு சில நாட்களுக்கு முன்பு, மருத்துவ மாணவர் ஜான் எட்வர்ட் ஜோன்ஸ் தனது மனைவி எமிலி மற்றும் புதிதாகப் பிறந்த மகளுடன் யூட்டாவில் உள்ள தனது வீட்டில் குடும்பத்தினருடன் இருந்தார். ஒரு ஆர்வமுள்ள குகை ஆராய்ச்சியாளரான ஜான், தனது சகோதரர் மற்றும் ஒன்பது நண்பர்களுடன் சேர்ந்து, நட்டி புட்டி குகைக்கு ஒரு பயணத்தை மேற்கொண்டு, குகை ஆராய்ச்சியில் தங்கள் அன்பை மீண்டும் புதுப்பிக்க முயன்றனர்.

 

இந்த தந்தைக்கு தெரியாமலே, 24 மணி நேரத்திற்குள் இந்த குகை அவரது கல்லறையாக மாறியது. அவர்கள் ஆராய முனைந்த நட்டி புட்டி குகை அமைப்பு, ஆரம்பிக்கும் ஆராய்ச்சியாளர்களுக்கு ஒரு நல்ல ‘ஆரம்ப குகை’ என்று பரவலாக கருதப்பட்டது, மேலும் அதன் பல்வேறு பிரிவுகள் சிரமத்தின் அடிப்படையில் பெயரிடப்பட்டிருந்தன.

 

 

ஆரம்பிக்கும் ஆராய்ச்சியாளர்களிடையே பிரபலமாக இருந்தாலும், பல குகை ஆராய்ச்சியாளர்கள் இன்னும் நட்டி புட்டியின் பல குறுகலான, வளைந்த பாதைகளில் சிக்கிக் கொண்டனர். 1999 முதல் 2004 வரை, ஆறு பேர் குகையில் சிக்கி, மீட்கப்பட வேண்டியிருந்தது, இது 2006 ஆம் ஆண்டில் குகைகள் மூன்று ஆண்டுகளுக்கு மூடப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது, ஏனெனில் உள்ளூர் படையினர் ஒரு நாள் ஒரு விபத்து மரணத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும் என்று அஞ்சினர்.

 

 

ஆனால் ஜான் மற்றும் அவரது நண்பர்களுக்கு, சிக்கிக் கொள்ளும் பயம் என்பது அனுபவம் வாய்ந்த ஆராய்ச்சியாளர்கள் கவலைப்பட வேண்டிய ஒன்று அல்ல. ஜான், தனது சகோதரர் ஜோஷுடன் சேர்ந்து, ‘தி பர்த் கால்வனல்’ என்று அழைக்கப்படும் ஒரு பிரிவை ஆராய குகையின் ஆழத்திற்குள் செல்ல முடிவு செய்தார் – இது ஒரு நீண்ட, குறுகிய பாதை வழியாக நெருக்கமாக நகர்வதை உள்ளடக்கிய ஒரு மிகவும் சவாலான பாதை, இது இறுதியில் ஒரு பெரிய, குகை போன்ற பகுதியில் திறக்கும்.

 

 

இருவரும் இறுதியில் சுவர்களில் ஒரு மிகவும் குறுகிய திறப்பைக் கண்டனர், மேலும் ஜான் முன்னணியில் சென்று பாதையில் ஆழமாக நகரத் தொடங்கினார். 26 வயதான ஜானுக்கு தெரியாமலே, அவர் தனது மரணத்தை நோக்கி ஊர்ந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.

 

பிர்த் கால்வனலின் நுழைவாயிலில் அவர்கள் தவறான திருப்பத்தை எடுத்து, இப்போது குகையின் வரைபடமிடப்படாத பகுதிக்குள் இருந்தனர். ஆனால் ஜான் முன்னேறிச் சென்று கொண்டிருந்தார், தான் இன்னும் பிர்த் கால்வனலில் இருப்பதாக நினைத்துக் கொண்டிருந்தார்.

 

 

இறுதியில், அவர் ஒரு பாறைப் பிளவைக் கண்டார், அது அவருக்கு முன்னால் கிட்டத்தட்ட நேராக கீழே சென்றது, அது ஒரு குகையில் திறக்கும் என்று அவர் நினைத்தார், அது அவருக்கு திரும்பி வர ஒரு வாய்ப்பைக் கொடுக்கும். ஜான் பிளவை ஆராய தனது மார்பை உள்ளிழுத்தார், ஒரு பாறையின் விளிம்பில் தனது மார்பை நகர்த்தி, 10 அங்குல அகலமுள்ள பிளவின் பக்கத்தில் கீழே சென்றார்.

 

அவர் ஒரு முட்டுச்சந்தில் இருந்தார், மேலும் அவரது மார்பு விரிந்தபோது, ஆறு அடி உயரமும், 200 பவுண்டு எடையும் கொண்ட ஒரு வயது வந்தோர் தன்னை சிக்கியதைக் கண்டார். தன்னை விடுவிக்க முயற்சிக்கும் போது, அவர் துளையில் ஆழமாக நழுவினார், அங்கு அவர் இப்போது 10 முதல் 18 அங்குல அளவுள்ள ஒரு இடத்தில் தலைகீழாக சிக்கியிருந்தார் – ஒரு முன்-லோடிங் வாஷிங் மெஷினின் நுழைவாயிலை விட சிறியது.

 

ஜோஷ் தனது சகோதரனைக் கண்டபோது, அவரது கால்கள் மட்டுமே நீட்டிக்கப்பட்டு, அவரது உடல் ஒரு குறுகிய பிளவில் தலைகீழாக இருப்பதைக் கண்டு அதிர்ச்சியடைந்தார். அந்த நேரத்தில் உள்ளூர் ஊடகங்களுடன் பேசிய ஜோஷ், ஜான் பாறையால் ‘விழுங்கப்பட்டதை’ எவ்வாறு விவரித்தார்.

 

‘இது மிகவும் தீவிரமானது,’ என்று அவர் கூறினார்.

 

2016 ஆம் ஆண்டில், இந்த துயரம் தி லாஸ்ட் டிசென்ட் என்ற திரைப்படத்திற்காக நாடகமாக்கப்பட்டது. உடலின் எச்சங்களை மீட்க முடியாது என்பது தெளிவாகியது